Αρκαδία VII

Σημείωση: Κάθε έργο συμπληρώνεται διαρκώς έως ότου τελειοποιηθεί πλήρως.

Αρκαδία VII

Ποίηση: Τάκης Σινόπουλος
Σύνθεση: 1969, Ζάτουνα
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Ηχογράφηση: 1972 EMI FRANCE

1.Αρκαδία VII: Ο επιζών add
2.Αρκαδία Ι: Είμαι Ευρωπαίος add
3.Αρκαδία Ι: Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια add
4.Αρκαδία Ι: Η κοινωνία της καταναλώσεως add
5.Αρκαδία Ι: Ο γιος μου είναι εννιά χρονών add
6.Αρκαδία Ι: Ω βουνά add
7.Αρκαδία VIII: Μιλώ add

Ιούνιος 1969

Μπαίνει το καλοκαιράκι. Το πρωί στον Άη-Γιώργη, στο συντριβάνι. Έχει δροσιά. Μετά το Μάκη [*] περνάμε κάπου κάπου το σύνορο του τυροκομείου. Πάμε και ξαπλώνουμε σ΄ένα βράχο απέναντι στο Μαίναλο. Στα πόδια μας αντικρυστά λαμποκοπά η Δημητσάνα. Ψηλά στον ξερό ώμο του βουνού, το Ζυγοβίτσι ανάλαφρο λοξοκοιτάει τη χαράδρα. Εκεί το κρυφό σχολειό πάνω από το Λούσιο που φουσκωμένος, χορτάτος, βουίζει χαρούμενος.

Πάω κι έρχομαι μέσα στις σελίδες της Ανθολογίας. Σταματώ στον Τάκη Σινόπουλο. Ο <<Επιζών>> έχει κάτι που με αφορά. Που μας αφορά.

(Ημερολόγιο εξορίας – Ζάτουνας)

[*] Υπενωματάρχης που έδειξε ανθρώπινη στάση απέναντι στον εξόριστο συνθέτη.