Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών - Επίσημη ιστοσελίδα

Κατάσταση Πολιορκίας
Η Μαρίνα έμεινε στο διάδρομο μπροστά στο κελί αρ. 1 . Μαζί με μιαν άλλη κοπέλα που φορούσε παντελόνια. Όταν με ξαναπήγαν πλάι στο παλιό κελί, η Μαρίνα είχε μεταφερθεί στο κελί των γυναικών. Όταν έκανα τη μεγάλη απεργία πείνας, άκουγα τη φωνή της Μαρίνας που φώναζε τον φρουρό να με προσέχει… Η Μαρίνα έγραψε ένα ανυπέρβλητο σε ομορφιά, δύναμη και αλήθεια ποίημα. Κάθε λέξη, εικόνα, νόημα, μπήγονταν στη σάρκα μου. Με πονούσαν. Με ανακούφιζαν. Με λύτρωναν. Ήταν η φωνή μας. Ήταν τα ίδια μου τα λόγια –οι ελπίδες- που έγιναν <<σαπισμένα σταφύλια>>. Ήταν η οργή. Η πίκρα. Κι όμως ήταν η δύναμή μας.
πληροφορίες & μουσική
Επιφάνια Αβέρωφ
...ναι, για όσο αφορά τα εκατομμύρια ανθρώπους –κυρίως στην Ελλάδα- που αγαπούν τη μουσική μου και μένουν απαθείς… Ναι, για όλους αυτούς που βγάζουν ωραίους λόγους και δίνουν ωραίους όρκους για την Ελευθερία και δεν κάνουν τίποτα…
πληροφορίες & μουσική
Αρκαδία VI και VIII
ΑΡΚΑΔΙΑ VI «Είδαν φουσάτα Τούρκων κι άλλων νικηφόρα…» Μετά την υποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού (1949), οι αντάρτες της Πελοποννήσου περικυκλώθηκαν και εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά. Ο αριθμός των θυμάτων υπολογίζεται σε 12.000, που σχεδόν όλοι σφάχτηκαν μέσα σε λίγες βδομάδες.
πληροφορίες & μουσική
Αρκαδία VII
Ιούνιος 1969 Μπαίνει το καλοκαιράκι. Το πρωί στον Άη-Γιώργη, στο συντριβάνι. Έχει δροσιά. Μετά το Μάκη [*] περνάμε κάπου κάπου το σύνορο του τυροκομείου. Πάμε και ξαπλώνουμε σ΄ένα βράχο απέναντι στο Μαίναλο. Στα πόδια μας αντικρυστά λαμποκοπά η Δημητσάνα. Ψηλά στον ξερό ώμο του βουνού, το Ζυγοβίτσι ανάλαφρο λοξοκοιτάει τη χαράδρα. Εκεί το κρυφό σχολειό πάνω από το Λούσιο που φουσκωμένος, χορτάτος, βουίζει χαρούμενος. Πάω κι έρχομαι μέσα στις σελίδες της Ανθολογίας. Σταματώ στον Τάκη Σινόπουλο. Ο <<Επιζών>> έχει κάτι που με αφορά. Που μας αφορά. (Ημερολόγιο εξορίας – Ζάτουνας) [*] Υπενωματάρχης που έδειξε ανθρώπινη στάση απέναντι στον εξόριστο συνθέτη.
πληροφορίες & μουσική
Raven
Σκοτώθηκε ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου. Συγκλονίστηκα. Ο θάνατος είναι τυφλός και ανεύθυνος. Και πάλι καταλήγω στον Σεφέρη. Στις 15 Γενάρη του 1970 τελειώνω το RAVEN. Με τον Πέτρο, τον αχώριστο σύντροφο, οργανώνουμε την <<πρώτη εκτέλεση>> μέσα στην έρημη κουζίνα. Απάνω στο τραπέζι με τη λαμαρίνα, ένα μπουκάλι μπύρα. Θα την απολαύσουμε μετά τη μουσική. (Ημερολόγιο εξορίας – Ωρωπού)
πληροφορίες & μουσική